ALS LEVEN EEN KUNST IS…

Mijn Jeep avontuur gaat verder de berg op waar de weg steeds slechter wordt. Terwijl ik door elkaar word geschud bedenk ik me, al die thee moet ook de hele tijd deze weg afleggen he!

win-win

Dit is de reden waarom mijn gids een kleine fabriek op de berg heeft gebouwd. Hier kunnen alle boeren hun blaadjes aan verkopen. De boeren krijgen 4 keer per jaar training, deze is verplicht voor tenminste twee leden van dat bedrijf. En de boeren zijn verplicht dit op z’n minst tegen tien andere mensen in hun bedrijf of omgeving te vertellen zodat er meer kennis en draagvlak ontstaat. Vlak voor het seizoen komen dus al deze boeren samen en worden ze twee dagen intensief getraind. I like the way they think! Als de boeren hun oogst helemaal onderaan de berg moesten brengen gaat door het transport en de weersomstandigheden de kwaliteit zodanig naar beneden dat dit eeuwig zonde is. Dus de smaak zal er ook nog veel beter van worden. Win-win situatie! 

onderhandelen met de overheid

In de fabriek werken vrouwen. Dit is zeer omstreden. Er is op dit moment een opstand van de mannen van deze vrouwen. Die willen dat hun vrouwen thuis blijven en doen er alles aan dit voor elkaar te krijgen. De fabriek is om die reden nu, helaas, gesloten. Er wordt met de overheid en de bond een soort overeenkomst gesloten maar ze zijn nog steeds aan het onderhandelen. De dame die de fabriek leidt is bang dat ze haar dochter van de privé school af moet halen en naar een publieke school moet sturen. Ze werkt om haar dochter een betere toekomst te kunnen bieden omdat ze van het inkomen van haar man dit niet kan betalen. Mijn gids omhelst haar en belooft haar dat hij het gaat betalen voor haar zolang de fabriek stil ligt. We gaan morgen samen naar de school om te praten. Ik vind het mooi om dit mee te maken. Realiteit zien van de omstandigheden en inzicht in de cultuur is een deel van mijn doel waarom ik elk land bezoek waarin ik zaken doe. 

bijzonder en o zo belangrijk

Ik zie dit gebeuren en denk ineens aan alle boeren waar we zijn geweest. Zagen er goed uit, gezond, goede omstandigheden om te werken en te leven vergeleken met veel andere plekken hier in Nepal. Ik realiseer me meer dan ooit dat direct zaken doen met die boer het verschil kan maken. Transparant zaken doen en beetje bij beetje deze mensen een ander leven kunnen verschaffen. Betalen voor kwaliteit is een feest. En ik neem me voor dit altijd na te streven. Bijzonder. En o zo belangrijk. Waardering en toekomst. 

een berg van notities

We bekijken de fabriek en dan staat er weer een tasting klaar. We gaan aan de slag. Dit zijn de soorten die ik al koop maar dan van andere lots en farms. Dat is wel mooi, elk lot die binnenkomt wordt gemonitord, je kan er alles over vragen zoals pakdatum, boer, hoogte, subvariëteit. En de fabriek zegt hoe de boeren het moeten plukken. Bijvoorbeeld alleen het topje, juist twee blaadjes of één blaadje. We slurpen en ik weet: ik hou van deze smaak. Door alle theesoorten (de goede) uit Nepal zit een soort geur verweven die mij zo aanspreekt. De zoete tonen van perzik, en toch het frisse is een mooie combinatie. Ik maak een hele berg notities voordat we weer verder kunnen. 

Hollen en stilstaan

We lopen zeker een uur op de plantage hier. Praten met plukkers, met de boer, en kijken naar alle planten. Grappig dat je elke keer weer een stuk van de puzzel leert. De puzzel wordt wel steeds groter maar zolang ik stukjes bij blijf leren vind ik dat niet erg. Als we de berg weer aflopen zie ik de jeep al weer staan. Gaan we! Nog zeker 1,5 uur over de slechte wegen omhoog voordat we de lunchplek hebben bereikt. Hier zijn niet veel plekken om te lunchen. Enkel wat kleine hokjes waar de plaatselijke bevolking winkeltjes in houdt. Dat valt mij op. Iedereen is bezig. Handel. Ambacht. En overal zie je ook mensen liggen en luieren. Grappige combi. Hollen of stilstaan.

ode aan de koe

De mensen hier wonen in kleine huisjes en hutjes, hebben geen verwarming ondanks dat het hier heel koud kan worden. Ze zijn stuk voor stuk arm maar ik moet zeggen ze zijn wel creatief. Vrolijk gekleurde huizen en bloemetjes in kleine plastic zakken kweken. Ze leven met z’n alle in kleine hokjes, gemaakt van steen of soms van golfplaat. Hoewel je er snel aan went is het best opvallend dat de koe van het gezin wel in een mooi hok leeft, eten in overvloed heeft en er warmpjes bijstaat. Bizar. Niet te geloven als je zo weinig hebt je dat aan een koe geeft. Ik durf niet te denken wat ik met die koe zou doen als ik zo weinig geld zou hebben. Wat wel mooi is dat hier in de dorpen ondanks dat mensen geen wasmachine hebben, vrouwen er ontzettend opgetut bij lopen. Prachtige gewaden en mooie versieringen. Overal kan je armbanden en kettingen kopen. 

mag ik alsjeblieft met mijn handen eten?

Als we aankomen bij lokaal eettentje bovenop een berg voel ik weer waarom ik dit wil. We schuiven aan de oude tafel aan en er komen prachtig bereidde gerechten op tafel. Ik krijg een oude houten fles met een soort bergwijn. Lekker. En je buik wordt er lekker warm van ;). We krijgen mes en lepel bij het eten. Ik vraag aan mijn gids of ze niet met hun handen eten, gids zegt dat hij rekening houdt met mij! Waarop ik antwoord of ik alsjeblieft ook niet met mijn handen mag eten ;). Hij lacht en legt het bestek neer. We eten met onze handen en genieten van de stilte en het eten en de wijn. Wat leuk zeg. Het eten smaakt goed. Heerlijke smaken en weer zo anders als wat ik de afgelopen weken heb gegeten.

mysterieus meer

Als we klaar zijn gaan we een rondje lopen in een gebied waar veel monniken thee verbouwen. Het lijkt uit een film te komen zo mooi dat het is. Er is daar een groot meer. Gids vertelt dat er een beetje een mysterie rond dat meer heerst. De reden is dat het soms helemaal leeg is en dan het volgende moment weer vol is zonder dat er toestroom komt van andere rivieren. Magisch meer laten we maar zeggen. Zo ziet het er ook uit. Overal zie je de bomen begroeid met mos. Het is hier heel koel en vochtig. Na een wandeling van een half uur keren we terug naar de Jeep en beginnen aan de afdaling. Onderweg doen we nog twee tastings op prachtige locaties. Zo sprokkel ik mijn assortiment bij elkaar terwijl ik leer, geniet en reis. Als leven een kunst is ;)…..

Deze blog gaat over No.015 - White Sandaphu & No.018 - Himalaya Gold