KARAOKE THEE!

Wakker worden op een theeplantage valt wel in te delen in de categorie: niet met woorden te beschrijven. Wat een ervaring! Ik kijk uit over de toppen van de thee bergen.

Honger!

De zon schijnt al flink en ik hoor dat mijn gids en driver al uit bed zijn en weer als twee bezige bijen alles aan het regelen zijn. Ik loop naar beneden en in de zon staat een tafel gedekt met warm ontbijt. Gestoomd brood met bamboe vulling, warme beker sojamelk en een pannenkoek met lente-ui en omelet erin. Is net vers bezorgd. Lekker! En honger! Ik eet alles gulzig op en pak mijn spullen bij elkaar.

elk uur, drie keer schudden

We stappen in de auto en ik doe het raampje open. Het is echt al heerlijk warm ondanks dat we op 1400 meter zitten nu en het nog maar 8 uur in de morgen is. We gaan snel door want we gaan naar het Dong Ding Oolong gebied. Ik kijk ernaar uit want ik heb altijd al iets gehad met deze Oolong. We rijden naar het gebied waar we een afspraak hebben met een theeboer. Als we aankomen zijn ze volop bezig met het verwerken van de thee en we worden meteen uitgenodigd om te helpen en alles te vragen wat ik wil weten. Deze boer vertelt honderduit terwijl hij zijn thee opschudt. Dat opschudden doet hij om alle bitters eruit te krijgen. Dit doet hij elk uur, drie keer achter elkaar. 

eten?

Hij vertelt honderduit over de thee, zijn bedrijf, zijn familie en zijn leeftijd (83!). Hij is nog heel erg fit en als ik vraag of we iets mogen proeven (hij blijft maar praten en wijzen en ik wil heel graag weten of dit enthousiasme heeft geleid tot lekkere thee) zegt hij dat we, voordat we thee gaan zetten, iets anders moeten doen. We lopen met hem mee en na 100 meter arriveren we in een tuin. In de tuin staan bananenbomen, mangobomen en noem het maar op. Hij verbouwt hier naast thee ook groente en fruit. Dus ik denk, we gaan vast even iets eten. Maar ik had het mis. 

doen meer thee inkopers dit?

We worden uitgenodigd bij hem in huis. Mooi huis waar het in principe heel rustig is. Totdat… hij zegt: voordat je de thee mag kopen moeten we samen zingen. Mijn mond valt open. In dat kleine kamertje, staat een grote televisie, liggen mappen vol karaoke-nummers, er zijn grote boxen en twee microfoons. Hij begint driftig te bladeren door alle mappen met namen en nummers. Soms schudt hij zijn hoofd en ik kijk in stilte toe. Zal ik hem nu of straks vertellen dat ik dit niet kan lezen en niet kan zingen? Dan volgt een kreet, Eureka! Hij heeft het juiste nummer gevonden. Gaat over de geschiedenis tussen Nederland en Taiwan en hij wil dit nummer met mij zingen. Alle opties flitsen door mijn hoofd, maar het intrigeert me wel dat deze man zo bevlogen is en ik wil zo graag thee proeven dat ik opsta, een microfoon pak en die andere aan hem geef. Hij staat letterlijk te juichen en maakt sprongen. Haha. Ik moet me echt heel goed concentreren om niet heel hard te gaan lachen. Ik heb het er warm van. Doen meer thee-inkopers dit? I want to know.. Het lied wordt ingezet, the driver en de guide zijn publiek en klappen hard. Ik ben drie koppen groter dan de boer. We vormen een grappig duo. Het beeld springt aan en staat vol karakters die ik dus niet kan lezen. Verder is op de achtergrond te zien hoe een dame in bikini een auto wast, afgewisseld met aquarium-beelden. Dit schijnt niets met het nummer te maken te hebben maar dit weten we niet zeker. 

gewoon blijven klappen

Ik zet in en bluf me door het nummer heen door vooral hard voor hem te klappen als hij begint te zingen. Wat hem nog meer zelfvertrouwen geeft en nadat mijn nummer eindelijk is afgelopen wil hij nog een nummer zingen. En nog een nummer. En nog een. Waar gaat dit heen? Ik leg me er maar bij neer en geniet van deze grappige situatie en klap en zing hard mee. Iedereen is in de feeststemming. Gelukkig voor mij wil de driver ook een liedje zingen en kan de boer zijn nieuwe oogst aan mij laten proeven. Soms wordt hij afgeleid en zet hij een nieuw nummer op maar tussendoor bereidt hij de thee. Uit de speakers schalt de driver haar stem met een Taiwanees liedje.

f*cking goed!

Ik proef de thee en val bijna van de paarse verlours bank af. Fucking goed. Mega lekker. Ik kijk op naar de boer om dit te delen maar hij staat alweer te zingen. Ik heb geen idee hoe ik dit nu weer moet aanpakken, maar ik wil zijn thee kopen. Vragen wat hij allemaal heeft, prijzen, voorraad, oogsten maar hij staat vol vuur met een grote gele microfoon mijn kant op te zingen. Terwijl ik strategie probeer te bepalen schuif ik langzaam naar de thee-tafel. Ze staan zo te zingen dat ik wel even thee kan maken. Ik schenk de thee op, proef hem en herhaal dit een aantal keer. Waanzinnig mooie thee!

Deze blog gaat over No. 092 - Dong Ding