Ik klap mijn laptop open en kijk om me heen. Ik ben aan het werk en ondertussen word ik naar de plantage in de bergen van Taiwan gereden. I am oke. Ik vergeet tijdens het typen niet om me heen te kijken want wauw, what a view!

Shop Crusio Thee!

No.092 Oolong thee

No.092

Dong Ding

Dong Ding

€ 15,49
No.120 Natural Blue Tea

No.120

Natural Blue Tea

Kruiden Infusie

€ 9,99
No.018 Zwarte thee

No.018

Himalaya Gold

Himalaya Gold

€ 13,99

yes coffee!!!

We gaan op roadtrip! Een hele tour richting Alishan. Ik ben erg nieuwsgierig en stap in de auto bij de driver. Ik richt de achterbank in aangezien ik daar de komende dagen ga verblijven . We moeten namelijk uren en uren rijden en ik heb heel wat werk te doen. Mijn gids vraagt: ‘You want some coffee? En ik antwoord: ‘YES! I WANT COFFEE!’. Ik kan eerlijk gezegd aan niets anders denken en zelfs als het een slechte kwaliteit is maakt het mij niet uit. Ik MOET koffie. We stoppen bij, jawel, Starbucks. Mmh oke. De zon schijnt en ik haal een Americano. En het smaakt gênant goed..

 

hello kittea

We rijden weer verder en ik zie aan het uitzicht dat het de lange trip waard is geweest. Nog nooit in mijn leven zag ik dit. Wat een indrukwekkende natuur. De bomen zijn zo hoog en groen en zo intens mooi. Ik staar met mijn mond open naar het uitzicht. We beginnen met onze klim van 1400 meter omhoog dus we moeten wel even stijgen. Onderweg zien we heel veel theebedrijven en plantages maar wij blijven maar door rijden. We bezoeken vandaag een theeboer die mij een sample heeft laten proeven via mijn gids en de smaak was heel bijzonder. We rijden een paar keer verkeerd want de boer zit diep verborgen in de bergen van het Alishan-gebied. Als we aankomen worden we hartelijk ontvangen door de boer. Vreselijk grappig is dat de farm er heel authentiek uitziet maar er een hele grote Hello Kitty op de muur is geschilderd. Deze boer heeft twee liefdes; Thee en ja echt, Hello Kitty. Dat is toch lief?

 

vereerd maar onzeker

We worden ontvangen met een theeceremonie aan tafel. Lijkt elke keer weer zo normaal te zijn maar ik blijf het bijzonder vinden. Uitgenodigd worden, gaan zitten, thee bereiden en er samen van genieten. Deze persoonlijke benadering voegt elke keer weer wat toe, ieder heeft zijn eigen stijl en ik laat me elke keer weer meevoeren in de zetwijze en smaken van de boeren. Deze boer heeft maar 1 soort, 1 subvariëteit en 1 verwerking. Alishan High Mountain Oolong. De meeste boeren waar ik tot nu toe ben geweest hebben meerdere soorten maar deze man niet. En weet je wat bijzonder is? Hij heeft nog nooit aan iemand verkocht die hij niet kent, laat staan iemand uit een ander land. Dus ik voel me vereerd maar ook wat onzeker. Ik wil alles van hem weten om zijn thee zo goed mogelijk te behandelen en te zetten. Hij spreekt geen Engels en kijkt mij de hele tijd met een schuin oog ietwat vragend aan.

 

in z'n uppie

Na de thee neemt hij ons mee naar de fabriek en de velden. Op 1400 meter is de lucht heerlijk fris, je hebt de hele tijd het gevoel dat je heel diep wilt inademen en je dan waanzinnig gezond voelt. Zijn planten zien er verzorgd en gezond uit. We lopen over de velden en de boer verteld over hoe hij het hele jaar voor zijn thee zorgt, wanneer hij oogst en hoe hij de planten onderhoudt. Hij heeft geen personeel en doet alles zelf. In zijn uppie oogsten in de morgen en daarna het verwerken. Oolong is nog veel ingewikkelder dan zwarte thee dus kan je nagaan wat een stappen dat zijn! Er lijkt geen einde aan te komen. We lopen de berg weer naar beneden en gaan naar de kleine fabriek die aan de voet van zijn plantage gelegen is. Overal op het gebouw zie je grote schilderingen van Hello Kitty. Langs de plantage verbouwd de boer ook groentes en bloemen. Hij vertelt dat hij alleen vlees haalt in het dorp en voor de rest zelfvoorzienend is wat betreft eten voor het hele gezin. Valt wel op, hier in Taiwan hebben de boeren niet alleen een voorliefde voor thee maar ook nog voor andere gewassen en bloemen.

 

eerst zelf thee zetten voordat ik het mag kopen 

We gaan de fabriek in, ook hier weer dezelfde machines. Hij legt uit welke stappen de theeblaadjes moeten doorlopen voordat het van die kleine opgevouwen Oolong blaadjes zijn die bij ons in de blikjes zitten.
Ik zit op de grond, midden in de fabriek met mijn opschrijfboekjes en probeer mee te schrijven. Die boer praat nog sneller dan ik en dat in het Taiwanees! Kun je nagaan! Niet te doen. Ik maak schema’s en probeer het zo goed mogelijk te begrijpen. Mijn gids helpt heel goed en kan alles goed vertalen. Soms vragen we wel drie keer hoe het ook al weer ging, maar de boer lijkt het niet erg te vinden en vertelt het rustig nog een keer. Na een uur heb ik een lamme hand van het schrijven (niets meer gewend he) en alles is mij duidelijk. We besluiten terug te gaan naar de theetafel en meer thee te proeven, zowel van vorig jaar als de nieuwe oogst. En de boer wil kijken hoe ik thee zet voordat ik het mag kopen.

 

discussie over mij?

Daar gaan we weer, karate kid style. Ik loop naar binnen en probeer mijn hoofd cool te houden. Thee maken met mijn hart en mijn eigen stijl behouden en laten zien. Maar nog voordat ik mag beginnen is er een pittig gesprek tussen de boer en mijn twee gidsen. Ze ratelen maar door in het Taiwanees. Het lijkt een verhitte discussie te zijn maar uiteraard heb ik geen idee waar het over gaat. We zijn al een kwartier verder en niemand lijkt mij nog op te merken, los van dat ze af en toe naar mij wijzen. Dus ik besluit mijn laptop maar te pakken en mail te gaan beantwoorden. Niemand kijkt op dus was een prima beslissing. Ik denk dat het over mij gaat, maar ik zit er als een klein kind bij. Ik besluit me er niet druk om te maken en gewoon rustig af te wachten.

 

overuren draaien

Achteraf blijkt dat de theeboer vooral zorgen had over het verzenden. Omdat ik natuurlijk weer ergens diep in de bergen een theeboer moet vinden die lekkere thee verbouwt is deze man alleen maar gewend aan zaken doen met mensen die zijn fabriek binnen stappen en de thee achterin de auto leggen en hem zo transporteren. Het idee dat alle thee over zee in een vliegtuig moet zint hem niet. Hij heeft maar een kleine oplage qua oogst en streeft een ontzettend hoge kwaliteit na. Ik ook, maar hij kent mij natuurlijk niet. Mijn gidsen werken overuren om dit aan hem duidelijk te maken. Als de taalbarrière niet zo groot was kon ik hem zo overtuigen maar we begrijpen elkaar niet goed. Na twee uur (!) praten zijn we eruit. Ik mag plaatsnemen aan de theetafel. Ik mag eindelijk de thee zetten. Hij kijkt een stuk blijer. En ik ook, ik mag kopen! Het wordt op een gegeven moment een soort wedstrijd. Hij heeft iets wat ik wil en ik moet het verdienen. Ik schenk de thee op, voel en ruik wanneer deze klaar is en serveer keer op keer de kopjes uit. Spannend man dit. Ik voel me weer drie! Hij knikt instemmend, geeft nog wat kleine tips en we zijn eruit. Als dit in Nederland zou gebeuren in een salesgesprek zou ik echt al na 15 minuten zeggen; hoor es ff, wil je nou verkopen of niet. Maar hier werkt het gewoon anders. Deze topkwaliteit thee wordt toch wel verkocht. Als het niet aan mij is, dan wel aan iemand anders. De boer bepaalt.

 

 

 

Deze blog gaat over No.092 - Dong Ding

Oolong thee, Blikje (Blikje 50 gram)

Herkomst: Taiwan
Farm: Lugu
Regio: Nantou
Hoogte: 1200 meter
Oogst: April
Geur: Zoete geur van perzik en bloemen
Kleur: Lichtgeel
Smaak: Deze zeer complexe thee heeft velen lagen. Romig zacht mondgevoel, boterbloem, zoete geroosterde amandel en tonen van perzik. In de tweede infusie zal de smaak wat dieper worden maar ook de zoete tonen zijn vooral in de geur zeker aanwezig.
Dong Ding

No.092

Dong Ding

Oolong thee, Blikje, € 15,49