Als je de hele dag aan het reizen bent, realiseer je je pas hoe anders de wereld kan zijn wanneer je arriveert. Ik heb het over Nepal. In de loop naar mijn theereis toe heb ik mij veel ingelezen over het land, maar nu ik er ben kom ik er pas achter hoe anders het is dan Taiwan.

ik heb 'm te pakken

Ik heb niet vaak een cultuurschok, maar vandaag heb ik ‘m dan toch echt te pakken. Op het moment dat ik het vliegtuig uitstap is iedereen meteen heel druk aan het doen in zeer beperkte ruimte. Er heerst hier veel chaos. Na een volle dag reizen is het niet echt een warm bad waar je in terecht komt. Ik kan nu al verlangen naar de serene rust van de theevelden..Ik dacht altijd dat ik een city girl was maar dat valt nog vies tegen dus haha.

Honden slalom

Ik scoor een taxi en hoop dat hij mij zo snel mogelijk naar mijn hotel brengt. Na 20 minuten rijden en ontwijken van zeker 25 honden die op de weg liggen te pitten rijden we de oprit op van het hotel waar ik vanavond slaap. Het hotel is groot en voor Nepalese begrippen erg goed. Ik verkeer nog steeds een beetje in shock maar ben al heel blij met bed, WiFi én Engelssprekende mensen.

professioneel tassen inpakster

De volgende morgen voel ik me alweer een stuk beter en pak mijn tas weer in. Ik ben ondertussen een volleerd tassen inpakster. Ben er echt heel erg goed in geworden.. Haha! Ik wacht in de Lobby op mijn gids. Elke keer weer spannend! Ik ben opgelucht als ik een verzorgde en Engels sprekende dame op mij af zie komen. We rijden naar het airport door een heel druk Kathmandu. Wat is het hier vol zeg. En wat een chaos. Overal auto’s, mensen en geiten en dit allemaal op heel slechte wegen.

verloren

Als we aankomen bij het airport neem ik afscheid. Ik vlieg met klein propeller-vliegtuig naar haar man aan de andere kant van Nepal in het oosten. Omdat het nu oogsttijd is woont hij daar en de vrouw is bij de theewinkel en opslag in Kathmandu. Ze vliegen soms op en neer om elkaar te zien. Op het airport is het een chaos. De gate wordt geopend door een bordje op te hangen bij de balie (haha) en ik check mijn bagage in. Ik wacht en voel me nogal verloren. Mensen kijken mij best raar aan en ik kan ze uiteraard niet verstaan. Als ik naar het vliegtuig loop (!), krijg ik weer de wind in mijn hoofd. Weer onderweg. Op naar de volgende plek.

Deze blog gaat over No.015 - White Sandakphu en No.018 - Himalaya Gold