SOCIALE THEE

De eigenaar staat met een vers kopje thee voor de deur. Lief, wel vroeg maar wel heel lief. Lekker rustig wakker worden terwijl ik warme verse thee drink. De hoteleigenaar heeft zijn eigen theeplantage dus dit komt recht van de bron! Heerlijk.

06.00 tea time

Ik ben in Nepal. In een knalroze hotelkamer. Om 6 uur klopt er iemand op mijn deur. Tea, madam. Haha. Vandaag ga ik er weer op uit dus na een koude douche (man, deze went niet, vooral als je haar aan het wassen bent, lijken je hersenen gewoon uit te gaan van onderkoeling) eet ik lekker een omelet met boterhammen voordat ik weer op pad ga.

zo lelijk dat hij mooi wordt

Ik heb wat vrije tijd (lees een uur) en ga het kleine dorpje in om even sfeer te proeven en de kleinste lichtste souvenirs mee te nemen die je maar kan vinden ;). Mijn tas zit zo vol, kan eigenlijk niets meer bij. Het is een drukte van jewelste hier in het dorp. Iedereen staat bij de winkeltjes en koopt van alles. Ik scoor wat mini bananen die heel erg lekker zijn. Als ik verder loop moet ik echt uitkijken want door het kleine stadje rijden ze gewoon keihard als gekken. Overal liggen lieve honden te chillen. Ze zien er gelukkig uit. Ik scoor wat kettingen en oogpotlood en een lelijke theekan. Deze wordt voor mij met de hand gemaakt waar ik bij sta. Zo lelijk dat hij mooi wordt.

uurtje zonder thee

Ik heb 100 euro gewisseld toen ik hier in Nepal aankwam. Inclusief de cadeautjes en de taxi ben ik nu pas een tientje verder. Zucht. Haha. Ik ga het maar aan iemand geven denk ik. Geen idee wat ik ermee moet. Leuk om iets van de plaatselijke bevolking te kopen. En ook leuk om te zien dat ze allemaal Engels spreken en interesse hebben in waarom ik in dit kleine, niet-toeristische dorp ben. Ik geniet even van mijn uurtje zonder thee. Best weinig vrij gehad de laatste weken. Even als een toeristisch meisje souvenirs kopen en kletsen met de Nepalezen. 

verlaten 

Ik loop fluitend terug naar mijn hotel en daar staan mijn gids en chauffeur al te wachten. We gaan iets heel bijzonders doen. Iets wat naar mijn mening ook bij zaken doen in het buitenland hoort. Het sociale aspect. Ik hoorde gisteren over een situatie van een dame die al vier jaar in de fabriek werkt waar ik thee koop, en het raakte me zo dat ik nu iets wil doen. Haar man heeft haar verlaten. In Europa gebeurt dat wel vaker maar in Nepal komt het niet vaak voor. 

toekomst voor haar dochter

Deze dame woont in een klein dorp vlakbij de fabriek. En ze heeft een dochter. Een hele slimme creatieve dochter die in de zesde klas van een private school zit. Getrouwde vrouwen werken hier thuis en dat zit helemaal in de cultuur verweven. Omdat ze haar talentvolle dochter een andere toekomst wil geven en haar naar de universiteit wil sturen gaat een groot deel van haar inkomen naar de extra kosten van deze school. De lokale openbare scholen zijn veel goedkoper maar de kwaliteit is zo slecht dat haar dochter dan niet de toekomst kan krijgen die zij verdient.

opstand tegen de fabriek

De fabriek waar wij thee kopen, is heel vooruitstrevend, er werken alleen maar vrouwen. Zo ook deze dame, ze is de manager van de fabriek. Ook toen haar man haar verliet, kon ze haarzelf en haar dochter zelfstandig onderhouden. De dame wordt door haar dorp niet meer geaccepteerd. Dit omdat ze alleenstaande moeder is. Niet dat ze daar iets aan kan doen. Nu gaat het zelfs zo ver, dat er een heleboel mannen in het kleine dorp in opstand zijn gekomen tegen de fabriek. Ze vinden dat de vrouwen niet mogen werken en gewoon thuis moeten blijven en zijn om die reden in opstand gekomen. De fabriek is om die redenen gesloten en er wordt op dit moment onderhandeld met de overheid, rechters en bonden om de vrouwenrechten te bewaken. Als de directeur erin slaagt om nieuwe regelgeving te realiseren, kan dit voor veel vrouwen een groot verschil maken in de toekomst. 

geen inkomen

Omdat de fabriek al een paar weken dicht is, heeft de dame geen inkomen. En ze heeft geen sociaal netwerk om op terug te vallen. Haar dochter heeft inmiddels de school moeten verlaten omdat er geen inkomen is op dit moment.
Dit kan natuurlijk niet. Het raakt mij en besluit naar de directeur van de private school te gaan. Op kantoor is er ontvangst met thee. Alle kinderen lopen hier in nette uniformen en praten allemaal Engels met elkaar. De dame had de situatie niet op school verteld door schaamte en niemand wist waarom het meisje van de een op de andere dag niet is komen opdagen. Ze geven meteen korting op de kosten als we alles uitleggen en ik vraag wat de kosten zijn voor schoolgeld, boeken en uniform. Dit is voor hier heel veel geld maar ik kan het makkelijk missen. Voor slechts een paar tientjes per maand kan dit meisje weer bouwen aan haar toekomst. Ik besluit een betaling te doen. Ik spreek met de directeur af dat al het geld wat ik overmaak naar het meisje gaat en dat ze mij op de hoogte houden van de ontwikkelingen die ze doormaakt. Ik beloof dit voor alle jaren te doen die ze nog op deze school zit. Het meisje kan morgen aan haar nieuwe jaar beginnen.

een doel erbij

Ik ben helemaal onder de indruk van deze meeting. Het wordt zo duidelijk dat kinderen zo ontzettend afhankelijk zijn van hun omgeving, cultuur, handel en ouders. Ik heb geen idee hoe het moet voelen om niet te kunnen doen wat je wilt. Ik handel met deze gebieden dus het minste wat ik kan doen is mijn best wat terug te geven. Niet alleen door kilo’s thee te kopen maar misschien wel meer. Het sociale aspect van thee is minstens zo belangrijk als alle andere pijlers. Ik heb er een doel bij.