Kaapstad. Vroeg uit de veren en na een goede kop koffie ( ja die drink ik zeker ook hoor ;) ) heb ik een plan. Ik loop naar de bussen waar de toeristen altijd inzitten en koop een kaartje. Ik moet gewoon hele stad zien in een paar uur en dit lijkt me een goede optie. Ik zoek een plaatsje bovenin en kijk mijn ogen uit. Vooral de combinatie tussen strand, mooie horeca, de stevige bries en 40 graden Celsius maken dat ik snel overtuigd ben van de schoonheid van Kaapstad. En dan die Tafelberg, wat een imposante mega berg zo midden in deze wereldstad! Mijn bus rijd helemaal naar boven en de temperatuur is mega laag hier. Mistig en fris. Dat merk ik wel, het weer is hier veranderlijk, kan zo maar omslaan. Na twee uur rondcrossen door Kaapstad is het tijd om te gaan lunchen. Lekkere tentjes overal dus ik zoek iets uit waar ik een lekkere salade kan bestellen en wil bijna wijn bestellen als ik me bedenk. Ik moet nog een hele trip maken van Kaapstad naar de boeren. In een huurauto, in m’n eentje, dus misschien moet ik die wijn maar doen als ik er ben vanavond :).
Ik ga mijn huurauto ophalen en ben blij verrast dat het best een hele stoere dikke wagen is. Ik zet mijn zonnebril op, gooi mijn tas achterin en voel me vrij cool. Beetje jammer dat ik super stoer en geroutineerd instap en dit dus aan de verkeerde kant zit. Ik kijk voor me en denk meteen f*ck waar is het stuur. Hahaha. Dus met een opgeheven hoofd stap ik weer uit om aan de andere kant weer in te stappen. Dus. Oké, links rijden. Ik heb dit nog nooit gedaan dus ik weet zeker dat ik dit wel kan zou Pippi Langkous zeggen. Ik draai de weg op en realiseer me, dit wordt een spannende trip. Ik doe de deuren op slot en blijf als een soort mantra herhalen, links rijden, links rijden. Het valt niet mee, vooral rotondes is een vak apart. Langs de wegen lopen heel veel mensen, en bij de stoplichten is het wel intimiderend als ze op je af komen. Sommige vriendelijk met opgepoest fruit maar sommige alleen maar dreigend naar binnen turen. Gelukkig heb ik alles opgeborgen maar heb wel mijn voet op het gaspedaal en ben altijd klaar om keihard gas te geven. Langs de weg rijd ik langs krottenwijken de stad uit. Ik heb dit natuurlijk al vaak gezien maar telkens komt het weer binnen. Vooral als ik kleine kindjes zie denk ik toch aan die mooie kamer die ik voor mijn zoon heb gemaakt waar hij nu lekker in zijn mooie bedje ligt te slapen. Niet voor lief nemen.
Langzaam rijd ik de stad uit en kom op de snelweg. Nou ja, snelweg, je mag er 120 maar daar stopt wel de vergelijking met wat wij een snelweg noemen. Het is een tweebaans weg, er is geen vluchtstrook terwijl er wel veel mensen stoppen dus het lijkt nog het meest op karten met obstakels op mega hoge snelheid op de linkerkant van de weg. Als er een vrachtwagen aan komt merk ik al snel dat het ook niet heel veilig is om er achter te blijven hangen want mensen komen als zotten op je af! Al snel kom ik in de flow en rijd gewoon mee, er zit niets anders op. Langs de weg staan veel mensen te liften en soms komen we alsnog een stoplicht tegen. Twee keer heb ik besloten door te rijden. Dat was in mijn inschatting minder gevaarlijk dan stoppen. Dus door rood dan maar. Wat een avontuur, Pffieeuw.
Na uren rijden kom ik aan in het gebied waar ik moet zijn. Het verkeer is rustiger, en ik zie velden opduiken. Ik voel me helemaal rustig worden. Platteland, Rooibos! Yes! Ik neem de afslag naar mijn hotel, dat ziet er heel gaaf uit. Ik trek meteen m’n bikini aan, moet altijd meteen zwemmen! Ik duik in het zwembad en kijk naar de zonsondergang. Ik zie overal bergen en het uitzicht is echt waanzinnig. Hoeveel ik ook gereisd heb, ik voel me nog altijd trots en blij tijdens elke trip! In m’n eentje naar Afrika op zoek naar ultra lekkere Rooibos!
Deze blog gaat over No.029 - Rooibos