MADE IN TAIWAN

Op reis, wat is dat toch altijd weer spannend. Grenzen verleggen, zowel letterlijk als figuurlijk. Ik ben gisteravond aangekomen en zit in de lobby van mijn hotel. Zelfs als je zoveel reist vergeet je altijd weer dingen van reizen.

natte sokken

Grappig, ik kwam aan en herinnerde me toen pas de geuren die zo anders zijn dan thuis. Kruidig maar ook natte sokken geuren komen je tegemoet zodra je dat vliegtuig uitstapt. Mensen zeggen weleens de knop omzetten, maar dat moet je ook echt doen. Go with the flow vanaf het moment dat je in een ander land aankomt.

Het lijkt verrassend veel op Japan terwijl ik veel meer China had verwacht. Ontzettend schoon en meteen een gezondheidscheck. Net als in Japan. De vlucht en koffers gaan erg vlot en lekker georganiseerd. Heerlijk! Ik overweeg meteen de koffie te testen, maar ga toch maar voor thee. Lijkt me gewoon beter. Ik merk meteen dat er overal gratis WiFi is zonder moeilijke aanmeldingen of wachtwoorden. Voor mij wel erg handig want ik wil graag goed bereikbaar blijven en lekker dingen posten zonder al te veel problemen.

MADE IN TAIWAN

Ik merk dat de sfeer goed is in dit land. Mensen zijn vriendelijk en willen graag helpen. Ik weet meteen weer waarom reizen je verrijkt. Je staat open voor nieuwe dingen, geuren, mensen, eten en tradities. Tijdens mijn taxi-rit naar mijn hotel zie ik overweldigend veel bomen in prachtige kleuren, een beetje groen tussen de industrie van de stad. Made in Taiwan kan je wel zien aan alle industrie hier; grote grijze pluimen komen uit de enorme schoorstenen.

LUXE

Als ik aankom bij mijn hotel moet ik glimlachen. Het is een heerlijk luxe en zakelijk hotel. Ik word vlot ingecheckt en geholpen door een lieve kleine Taiwanese piccolo met een mega grote pet op z’n hoofd. De mensen zijn hier ontwapend lief. Mijn kamer is op de 11de verdieping en kijk uit over het zakendistrict van Taipei. Na het uitpakken van mijn spullen (ja, dat is veel, maarja ik blijf ook lang) trek ik even de stad in. Kan het niet laten om mijn camera mee te nemen. Ik móét vastleggen wat ik zag.

4 EURO SUSHI

Inmiddels is het donker in de oorspronkelijke 'City that never sleeps'. Overal etende mensen waar ik zelf ook trek van krijg. Ik besluit bij een hele drukke lopende band-sushi (Running Sushi) te gaan zitten. Heerlijk dat ik in Japan de regels leerde. Als een volleerde running sushi-gebruiker tap ik warm water voor thee uit mijn tafel en vul ik geroutineerd bakjes met gember, wasabi en sojasaus. Ik begin vrij gretig aan de bordjes die voorbij komen. Naast mij zit een man met dezelfde smaak. Hij jat net elke keer voor mijn neus de tonijn weg. Running Sushi is al 1 van de mooiste dingen maar als er een wedstrijdelement bij komt kijken kan mijn dag niet meer stuk. Haha! Ik reken af en dan blijk ik voor 4 euro mijn hele buik vol sushi te hebben gegooid. Dit is een goed teken. Betaalbaar én 24 uur open. I am okay..

NOG MEER ETEN

Ik begin toch wel moe te worden dus besluit terug naar mijn hotel te gaan. Ik word morgen om 9 uur opgehaald en dan begint het echte avontuur. Op de weg terug tref ik nog een een streetfood-plein aan. Ik kan dus niet voorbij lopen zonder te proeven. En precies wat ik al dacht, Taiwan zit qua stijl van koken tussen Japan en China in. Heldere en duidelijke smaken, hartig met prettige structuren. Feest. Ik eet nog van alles voordat ik echt in mijn hotel aankom.

Deze blog gaat over No.092 - Dong Ding