THEE SLURPEN OP EEN BERG IN SRI LANKA. WAT EEN PLAATJE!

head, shoulders, knee and tea

Ik sta de net verwerkte thee te slurpen in de tasting room op een plantage op een berg in Sri Lanka. Ik draag een mega stofjas, stofkapje, stofmuts en lijk wel opgegeten door katoen zo groot is het allemaal. De jas die oorspronkelijk wit was toen ik hem aandeed ziet helemaal bruin van de thee. Ik mompel nog een grap over 'head, shoulders, knee and tea' want mijn schouders zitten helemaal onder maar niemand moet lachen behalve ik zelf. Wat ik dan weer best grappig vind. Alleen reizen is alleen om die reden al super grappig, om je eigen grappen lachen zonder dat iemand daar last van heeft, je gaat je eigen humor weer echt waarderen als niemand anders lacht haha. Na een paar uur in de fabriek heb ik het wel gezien. Ik wil weer verder reizen. Naar de hogere kwaliteit toe! Dit is de klassieke thee uit Sri Lanka, hoog gebied, veel bitters en donker van kleur. Ik zoek net iets meer complexiteit en die ga ik vinden bij een iets lager gelegen gebied dus hup hup! Op naar de volgende boer. 

grijze rook

Maar eerst moeten we nog ontbijten en de perfecte foto maken. Op elke plantage waar ik ben wil ik een foto maken die symbool staat voor de thee en mijn bezoek, dus zolang ik die niet heb kunnen we nog niet verder reizen. We rijden terug naar het huis van de boer waar de lieve maar bange butler het ontbijt heeft klaargezet. Traditionele rijstballen die je met peper of suiker kan eten. Ze zijn gekookt in kokosmelk en smaken heerlijk. Ik eet ook nog een bord curry (voor mijn gevoel is het al middag, ik ben al zo lang wakker dat het een soort lunch is) en ik eet tot ik niet meer kan. Ik loop naar mijn kamer waar mijn koffer nog open ligt. Ik loop naar binnen en kan bijna door de grijze rook mijn koffer niet meer zien. De hele kamer ruikt naar een soort intense wierook. Ze hebben mijn kamer gewierookt. O nee! Ik loop naar mijn spullen, jep, ik zal er de komende dagen als een wierookstokje bij lopen. Ik moet er wel om lachen, zij denken natuurlijk dat het lekker ruikt.

WARME STROOPWAFELS

Met al mijn spullen loop ik naar de gang waar de boer met zijn gezin al op mij staat te wachten. Ik geef de stroopwafels en leg uit dat je stroopwafels het allerbeste kan eten nadat je ze even op een kopje thee hebt laten warmen. Deze informatie wordt goed opgenomen en dan keurig bestudeerd. Ik zwaai nog even. Het is tijd om te gaan en om de foto’s te maken waar ik voor ben gekomen. Het is gelukkig opgehouden met regenen, ik ben toch een zondagskind. We rijden naar de velden en we zien de plukkers op een afstand. Elke keer als ik ze zie krijg ik kriebels in mijn buik, dit werk went echt nooit.

MET HANDEN EN VOETEN 

De dames zijn prachtig en hebben geweldige kleding aan in de meest vrolijke en heldere kleuren! Ik stap uit de auto. ik wil gewoon zo graag altijd met mijn voeten tussen die planten staan met mijn handen over de blaadjes gaan met mijn camera zo dicht mogelijk bij de bron komen. Deze dames plukken onze thee. Ik blijf deze zin meer in mijn hoofd er halen. Deze dames. Plukken onze thee. Het grootse van dat idee maar tegelijkertijd de eenvoud die ik hier zie maakt het verwarrend en mooi, ik hou zo van thee dat het bijna zeer doet. Het is een hele toer om de berg op te klimmen, het heeft geregend en de grond onder de theebomen is erg glad en modderig. Ik loop naar boven zwaai naar alle theeplukkers, ze zwaaien vriendelijk terug.

HET NIEUWE GEZICHT VAN SRI LANKA

Hoewel we zoveel verschillen voel ik me verbonden met deze plukkers. Zonder hen geen thee, zonder mij geen theezetter. Samen maken we dit product. Dit zou ik dus dagen kunnen doen. De atmosfeer op de plantages blijft iets wonderlijks, krijgt zelfs mij stil. En je moet van goede huize komen om mij stil te krijgen. Er is een dame die ik super mooi vind met prachtige kleren, mooie kleuren en een mooi karaktervol gezicht. Zij wordt het nieuwe gezicht wat symbool staat voor Sri Lanka voor mij. Ik maak de foto’s die ik nodig heb, bedank iedereen en we gaan uiteindelijk weer in de auto zitten.

REGIEKAMER OP DE ACHTERBANK

Op de achterbank lijkt het wel een regiekamer. Overal liggen adapters, SD-kaarten, ik heb de hele achterbank geconfisqueerd met spullen. Ik draai een raampje open, de dj/chauffeur zet een DVD op en we kunnen gaan. Op naar de volgende fabriek.