En waar deze mensen over het algemeen rustig en lief en zeer bescheiden zijn, zijn ze in groepen een tikketje chaotisch en druk! Ik krijg een kaartje van mijn gids met een chinees nummer van mijn stoel. Ik ga alleen, ik moet het zelf vinden. Ik loop in de chaos van gillende chinezen en vind wonder boven wonder mijn zitplaats. De mega tribune waar we op zitten begint te draaien zodra de eerste acteurs op het podium staan. Haha! We zijn met z’n allen reuze onder de indruk! Niet moeilijk trouwens. Ze zijn dat hier al snel. Bij elk klein detail doen ze met zijn allen; 'ohhhh' of 'ahhhh'. Soort synchroon theater kijken. Ze filmen alles, niets zien ze live, alles door een camera. En ze willen met z’n allen de hele tijd gaan staan om iets te zien en hebben eigenlijk niet door dat dat geen nut heeft en je beter met z’n allen kan blijven zitten. Bijzonder. Heel bijzonder. Voel me best intelligent hier terwijl ik constant wordt aangekeken of ik helemaal gek ben. De voorstelling ging over tradities en de nieuwe generatie wat betreft gong Fu Cha (traditionele wijze van thee zetten). Een uur met open mond zitten kijken. De nieuwe generatie hier, heeft ook meer aandacht voor hun mobiele telefoons dan voor andere dingen, werk en heel veel haast. Net zoals we dat in Nederland ook zien. Gong Fu Cha duurt natuurlijk een eeuwigheid vergeleken met wat Oolong in een beker doen en drinken onderweg. Ze proberen hier iedereen in te laten zien dat het prima is om haast te hebben, maar dat thee met zorg bereid moet worden. Men was, voor zover ik het kon inschatten, ook wel erg onder de indruk. Aan het einde schalde het Da Hong Pao door het hele openlucht theater. Prachtig. Kippenvel moment. We eren de thee die ik heb ingekocht op een moderne en realistische wijze. Vergeet de tradities niet, pas ze in het leven zoals dat nu is. Inspirerend.
Mijn gids komt mij ophalen na deze bijzondere ervaring. Na een bijna-doodervaring (brommers en het verkeer hier is best een bijzondere uitdaging) komen we aan in de fabriek van de familie van mijn gids. Mooi hoe ze hier rijden. Kunnen ze echt niet. Maar gaat toch allemaal goed. In de auto is dat altijd genieten. Op de brommer geeft dat een extra spanning.
"Echt prachtig hoe je voor een euro hier de mooiste gerechten kan kopen."
Er is zo laat op de avond nog een bestelling geplaatst door een van de klanten van mijn gids. En omdat de thee nog niet is uitgesorteerd moeten we aan de slag met z’n allen. Ongelooflijk veel werk is dat. Wel heel leuk zo met z’n allen rond een grote schaal van bamboe waar de thee op ligt. Het kostte mij ontzettend veel moeite maar zij konden ondertussen lekker kletsen. Mooi om te zien. Zoveel mensen werken aan onze thee. Na het harde werken weer honger! Die noodles en soep schiet toch ook niet op… Ik blijf honger houden, werk hele bakken naar binnen maar er zitten nauwelijks calorieën in natuurlijk. Dus even op straat bij een soort van permanent streetfood festival eten gaan halen. Ongelofelijk lekker op smaak. Echt prachtig hoe je voor een euro hier de mooiste gerechten kan kopen. Verse bereiding, met zorg, ontzettend smerig werkblad maar wonderbaarlijk goed bereid. Mooi hoor.
Deze blog gaat over No.022 - Da Hong Pao
