VREEMDE VOGEL DIE KIONA-SAN

Ik ben in Uji, op een theeberg in Japan. Na een heerlijke lunch loop ik naar een bijzonder theehuis. Je kan hier een aantal dingen kiezen van het menu en vervolgens gaan ze samen met mij de thee bereiden.

japanse instructies

Ik kies voor een Sencha en voor een Iced brew Gyokuro. Een dame komt terug met de thee en alle potjes die we nodig hebben. Ze legt heel rustig uit hoe we dit moeten bereiden. Hoewel het in het Japans is, snap ik wat ze bedoelt en ga ik aan de slag. Samen thee maken in stilte. En de smaak is werkelijk fantastisch. Heerlijk. Ik geniet van elke druppel en schenk wel drie keer op. Ik neem me voor elke dag hier te komen en iets anders te bestellen. Ik wil van zoveel mogelijk mensen zien hoe ze thee bereiden. Dat is hier wel anders als je dat vergelijkt met China. Daar werd overal thee gemaakt, voor iedereen die maar wilde proeven. Hier is dat totaal niet het geval. Ik heb nog nergens thee aangeboden gekregen en moest overal betalen. Heel anders. Lijkt wel minder in de cultuur te zijn verweven. 

buigen voor een wit konijn

Na deze heerlijke thee loop ik langs een tempel die wat hoger op de berg gelegen is. Ik loop erheen en zie al snel dat je voor een klein bedrag briefjes kan kopen. Met wensen erop. Ik koop er twee en hang er 1 aan een hek zoals vandaag al vele mensen hebben gedaan. Ik zie een paar monniken lopen die verderop in de bergen aan het wassen zijn. De sfeer hier is heel bijzonder. Je hoort de briefjes door de wind wapperen. Er staan op deze berg wel acht tempels. Ik bekijk ze allemaal en in elke tempel staat een ander figuur. In 1 tempel een heel groot wit konijnenbeeld. Vrij grappig zicht hoewel ik dus niet lach aangezien iedereen er toch hele eerbiedige buigingen voor maakt. Voor een wit konijn. Dus...

VREEMDE VOGEL

Ik loop verder en ben dichtbij mijn hotel. Ik besluit mijn laptop te halen en lekker in de stad thee te gaan drinken en wat te gaan werken. Ik kom mijn hotel inlopen en daar breekt de paniek uit. Denken dat ik al terug kom en ga blijven dus er wordt meteen met vier man alle lichten aangedaan, alles voorbereiden voor de gast. Ik wil zeggen dat ik alleen iets op kom halen maar dat heeft zo weinig nut aangezien ze geen Engels spreken. Dus na 15 minuten kom ik mijn kamer weer uit en kijkt iedereen mij verbaasd aan als ik weer wegloop. Haha. Zullen wel denken. Vreemde vogel, die Kiona-san. Iedereen noemt mij hier zo. Dat is wel heel lief. 

NACHTWINKEL VOOR WIE?

Ik typ een tijdje in een cafétje en voor je weet is de schemer daar. Dat is vroeg. Uur of half 7 wordt het hier al donker. Ik had natuurlijk al gemerkt dat in mijn hotel iedereen om 6 uur aan tafel gaat, daarvoor nog badderen en daarna tandenpoetsen en slapen, maar de stad lijkt al wel te slapen. Ik loop naar de supermarkt waar ik sushi scoor en een Japans biertje, en loop door de lege stad naar mijn hotel. De supermarkt is tot 1 uur open, maar voor wie is de vraag. Los van zeker 10.000 muggen is er niemand op straat. Geen onveilig gevoel maar iedereen slaapt gewoon. Ik probeer juist wat later te gaan slapen anders word ik echt midden in de nacht wakker. Ik zet zodra ik in mijn hotelkamer kom heerlijk thee voor mezelf en leg de spullen klaar voor mijn werkdag in de fabriek morgen. Wekker zetten en slapen maar.

Deze blog gaat over No.060 - Sencha Kyoto, No.070 - Kukicha en No.071 - Matcha